ZAMEK JOANNITÓW W ŁAGOWIE
HISTORIA
Zamek Joannitów został zbudowany na przesmyku dwóch jezior Trześniowskiego i Łagowskiego na wzgórzu otoczonym zabytkowym parkiem z wieloma pomnikami przyrody. Budowę zamku rozpoczął Zakon Joannitów w 1350 roku, w miejscu gdzie wcześniej ustawiono już podwyższenia. Szybko został wzniesiony wysoki czworoboczny budynek o wysokości 12 metrów, następnie wybudowane zostały mury dookoła zamku ze strzelnicami. Na początku XVI w. na rozkaz obecnego komandora Liboriusa von Schapelowa wybudowano 24 metrową wieżę. Podczas wojen, oraz najazdu Szwedów zamek znacząco nie ucierpiał. W 1810 roku zamek stał się własnością Prus, a potem własnością prywatną.
Obecnie budynek składa się z bryły budowli wybudowanej w XVII w., czterech dwukondygnacyjnych skrzydeł które tworzą renesansowy dziedziniec. Współcześnie został zadaszony. Można uznać, iż zamkowy dziedziniec jest obecnie sercem Zamku a porośnięty kaskadą winobluszcz dodaje mu baśniowego uroku. Nad zamkiem góruje wieża warowna, która jest widoczna z odległości kilku kilometrów. Jest ona też dobrym miejscem obserwacyjnym, dostępnym dla gości przez cały rok. Bilety na wieżę są do kupienia na miejscu w zamku. W zamku znajduje się obecnie hotel i restauracja. W zamku znajduje się komnata komtura, katownia oraz sala rycerska.
Bardzo ciekawe miejsce. Cisza, spokój, świetne miejsce na wypoczynek, pięknie zadaszony dziedziniec i stylowe pokoje z kominkami.
Polecamy wszystkim!
Aneta Zalewska Lubin
Pierwsza wzmianka o Łagowie pochodzi z 1299r., kiedy margrabiowie brandenburscy Otton i Henryk nadali castrum Lagowe rycerzowi Albrechtowi de Klepitz. Warownia była położona ok. 500 m na północny zachód od zamku na sokolej Górze. W połowie XIV w. Łagów stał się własnością rycerskiego zakonu joannitów, który wkrótce przystąpił do budowy zamku, lokalizując go na wzgórzu morenowym na przesmyku między jeziorami: Trześniowskim od północy i Łagowskim od południa. U podnóża warowni powstała służebna osada rzemieślnicza, zabezpieczona murami obronnymi z dwoma bramami. W końcu XIV w. na zamku umieszczono komandorię joannicką.
Dojście do zamku prowadziło po zboczu wzgórza w kierunku bramy umieszczonej we wschodnim boku murów obwodowych. Naprzeciwko wjazdu stał dom mieszkalny, zamykający dziedziniec od strony zachodniej. W części północnej mieściła się kaplica a w południowej, w przyziemiu refektarz o trzyprzęsłowym sklepieniu żebrowym wspartym na dwóch filarach. Zapewne pierwotna wysokość budynku sięgała 13 m, wskazuje na to poziom ganku łączącego wieżę z chodnikami straży. W narożniku południowo-wschodnim, na lewo od wejścia, została wzniesiona wieża, mająca około 20 m wysokości, zbudowana na planie kwadratu, od wysokości 17 m – cylindryczna.
1350rok
Joannici rozpoczynają budowę.
3
Strategiczne punkty obronne zamku.
1810rok
Prusy przejmują zamek.
Wzgórze zamkowe zapewne w XV w. zostało u stóp otoczone czworobokiem murów obronnych, z półokrągłymi małymi bastejami pośrodku boków północnego i zachodniego. W ciągu murów znajdowały się rzadko rozstawione strzelnice, umieszczone na gankach wysuniętych na ceglanych wspornikach. Trzecią linią obrony były mury miejskie zamykające z dwóch stron odcinek przesmyku łagowskiego.
Rozbudowy późniejsze znacznie zatarły obronny charakter zamku. W czasach nowożytnych zabudowano teren zamku, tworząc wewnętrzny dziedziniec. W krytej murowanej szyi o długości 22 m, umieszczono schody prowadzące od stóp wzgórza na poziom dziedzińca zamkowego. Wieża została podwyższona i zwieńczona nowymi blankami.
